Liliane Saint-Pierre - Geloven

Zonsopgang, natte vogels sterven drijvend
Zeeën van vervuiling, niets meer om ons heen lijkt blijvend

De onmacht is hevig
en de winter lijkt nu eeuwig
Nergens meer liefde ,
je voelt je hopeloos alleen

Maar ik geloof in het mooie
dat betere tijden gaan komen
Kom zet je schouders eronder
Leef voor de mens
Je kan niet zonder

Geloven!
Als je tegen de honger zingt
Als je vecht en je overwint ,
de onverschillendheid .
Geloven!
Als je iets zomaar niet aanvaard
Als je anderen wakker maakt
Al lijkt het niet noemenswaard
Geloven!

Zonsopgang, over slapeloze nachten
Je voelt je zo verloren, zit op iets en niets te wachten

Maar ik geloof in het mooie
dat deuren open zal gooien
ik zet m'n schouders eronder
Leef voor de mens .
Ik kan niet zonder .

Geloven!
Als ik tegen de honger zing
als ik vecht en ik overwin, de onverschillendheid .
Geloven!
Als ik iets zomaar niet aanvaard
Als ik anderen wakker maak
Al lijkt het niet noemenswaard
Geloven!
Als je tegen de honger zingt
Als je vecht en je overwint
de onverschillendheid
Geloven!
Als je iets zomaar niet aanvaard
als je anderen wakker maakt
Al lijkt het niet noemenswaard
Geloven!
Geloven!
Geloven!